Vërtetim i të drejtës së pronësisë në bazë të shitblerjes dhe mbajtjes

 

Vërtetim i të drejtës së pronësisë në bazë të shitblerjes dhe mbajtjes

 

Përshkrimi i rastit:

Paditësi R.K, ka paraqitur padi kundër të paditurve R.G, T.G, S.G dhe L.G, me të cilën ka kërkuar që të vërtetohet se paditësi është pronar i ngastrës kadastrale nr , me kulturë arë e klasit të III, në sipërfaqe prej 0.14.30 ha, e cila evidentohet   në   fletë   poseduese   nr.   80,   KK     , në emër të M.G(paraardhësi i tre të paditurve të parë), dhe po ashtu të vërtetohet se paditësi është pronar i gjysmës së ngastrës nr       , e që evidentohet në emër të të paditurit të katër L.G.

 

Aktgjykimi i Gjykatës Komunale C. nr. 175/01, i datës 10.12.2002

Gjykata e shkallës së parë duke vendosur lidhur me kërkesëpadinë e paditësit, pas shqyrtimit dhe administrimit të provave ka ardhur në përfundimin se e njëjta është pjesërisht e bazuar, duke e aprovuar kërkesëpadinë vetëm ndaj tre të paditurve të parë, ndërsa e ka refuzuar ndaj të paditurit të katër, duke vendosur:

“PJESËRISHT ARPOVOHET kërkesëpadia e paditësit, dhe VËRTETOHET

se ndaj tre të paditurve të parë, paditësi është pronar i ngastrës kadastrale

nr       , e cila gjendet në vendin “

”, me kulturë arë e klasit të III-të, në

sipërfaqe prej 0.14.30 ha, e cila gjendet pranë DGjKP-së, në          , e cila evidentohet sipas fletës poseduese nr        KK                                                                             në emër të tani të ndjerit

M.G ish nga              , në bazë të shitblerjes dhe parashkrimit fitues.

Pjesa tjetër e kërkesëpadisë së paditësit me të cilën kërkon që ndaj të paditurit të katërt të vërtetohet se paditësi është pronar edhe i sipërfaqes 0.01.50 ha, kinse i kësaj ngastre kadastrale, mbi bazën e shitblerjes dhe parashkrimit fitues REFUZOHET SI E PABAZUAR.”

Në arsyetim të aktgjykimit ka theksuar se nga aktgjykimi T. nr.           , i datës

20.09.        , është vërtetuar se tre të paditurit të parë janë trashëgimtar legjitim të pasurisë së paluajtshme të babit të tyre M.G, të ngastrës nr     _,me kulturë arë e klasit të III, në sipërfaqe prej 0.14.30 ha, dhe atë nga 1/3 pjesë, e evidentuar po ashtu në emër të M.G, kurse ngastra nr       , fleta poseduese nr       , evidentohet në emër të të paditurit të katër L.K, në sipërfaqe prej 0.11.73 ha. Ka shtuar se nga

 

 

dëgjimi i paditësit dhe të paditurit të parë në cilësinë e dëshmitarëve, është vërtetuar se paditësi e ka blerë nga i padituri i parë ngastrën kadastrale nr     , në vitin 1989, duke e dhënë pëlqimin për këtë shitblerje edhe i padituri i dytë dhe i padituri i tretë, ndërsa paditësi i ka përmbushur të gjitha obligimet ndaj të paditurit të parë, duke ia dorëzuar po ashtu i padituri i parë ngastrën kadastrale në shfrytëzim dhe në pronësi paditësit.

Tutje ka shtuar se shitblerja e kësaj ngastre është bërë në mënyrë paushallë, pa e shikuar në fletën poseduese se sa është sipërfaqja e kësaj paluajtshmërie, andaj duke pasur parasysh se nga ana e dy palëve janë përmbushur të gjitha obligimet, edhe pse forma e kontratës nuk është shkruar në kuptim të nenit 73 të Ligjit mbi Marrëdhëniet e Detyrimeve, kjo kontratë konsiderohet e vlefshme, dhe po ashtu në bazë të nenit 28 paragrafi 8 të Ligjit mbi Marrëdhëniet Themelore Pronësoro- Juridike, paditësi si mbajtës i ndërgjegjshëm dhe i ligjshëm i ngastrës kadastrale nr   , në sipërfaqe prej 0.14.30 ha, ka fituar të drejtën e pronësisë vetëm në këtë sipërfaqe të kësaj ngastre kadastrale.

Paditësi në cilësinë e dëshmitarit kishte theksuar se i ka kufijtë mexhor në mes të ngastrës kadastrale nr      , dhe nr       , të paprekur pas aero-fotografimit, dhe se në vitin 2001, i padituri i katërt nuk i ka respektuar kufijtë mexhor në mes të këtyre ngastrave kadastrale, mirëpo, dëshminë lidhur me atë se i padituri i katërt nuk i ka respektuar kufijtë mexhor, gjykata nuk e ka pranuar si të besueshme, sepse kjo pjesë e deklaratës është në s’përputhje me shikimin e gjykatës në vendin e ngjarjes dhe me mendimin dhe konstatimin e ekspertit të gjeodezisë, si dhe me gjendjen faktike në vendin e ngjarjes. Nga shikimi në vendin e ngjarjes, së bashku me ekspertët përkatës, gjykata ka vërtetuar se pjesa kontestuese faktikisht dhe juridikisht është pjesë e ngastrës kadastrale nr , dhe se pretendimet e paditësit se kjo pjesë kontestuese është pjesë e ngastrës nr. 1947, janë trillime të paditësit, për shkak të prishjes së marrëdhënieve ndër njerëzore në kohët e fundit me të paditurin e katërt, gjegjësisht me vëllanë e tij. Në mes ngastrave nr    dhe nr    ekzistojnë kufijtë e kryer real mexhor, siç pohon edhe eksperti i gjeodezisë, dhe po ashtu në mes ngastrës nr , ekzistojnë kufi mexhor që e ndanë faktikisht dhe fizikisht këtë ngastër prej vitit 1971, dhe se pjesa nga ana lindore e ngastrës nr   _, është e paditësit dhe e njëjta kufizohet në tërësi me ngastrën nr     _.

Gjykata e ka refuzuar si të pabazuar kërkesëpadinë e paditësit në relacion me të paditurin e katërt, duke shtuar se meqenëse paditësi ngastrën kadastrale nr     _, e ka blerë nga i padituri i parë, dhe atë në mënyrë paushallë, pa e shikuar mirë

 

 

sipërfaqen e saj, atëherë në rast se i njëjti kërkon edhe sipërfaqen kontestuese, ai duhet që t’i padisë të tre të paditurit e parë, e të njëjtit pastaj mund të parashtrojnë padi kundër kufitarëve të tjerë në rast nevoje për të siguruar sipërfaqe të caktuar për paditësin. Kurse, ndaj të paditurit të katërt, duke pasur parasysh se kufiri mexhor në mes të ngastrave është kufi real dhe i drejtë, atëherë nuk ka nevojë që të paditet i padituri i katërt, ngase nga ana me të cilën kufizohet ngastra kadastrale e paditësit nr      , me ngastrën e të paditurit të katërt nr      , asnjë milimetër nuk është dëmtuar nga ana e të paditurit të katërt.

 

Aktgjykimi i Gjykatës së Qarkut, Ac. nr. 25/2004, i datës 19.02.2004

Gjykata e Qarkut si gjykatë e shkallës së dytë, pas vlerësimit të pretendimeve ankimore lidhur me aktgjykimin e atakuar kishte gjetur se ankesa e paditësit është e pabazuar.

Në arsyetim të aktgjykimit ka shtuar se, e pranon në tërësi përfundimin e gjykatës së shkallës së parë, duke gjetur se një përfundim i tillë është i bazuar dhe ka mbështetje në provat e shtjelluara të cilat gjenden në shkresat e lëndës, ndërsa nga ana tjetër ka dhënë arsye të mjaftueshme, të plota dhe të drejta të cilat i ka pranuar edhe gjykata ankimore. Tutje ka shtuar se, nga provat e shtjelluara është vërtetuar se nuk është ndryshuar fare kufiri në mes ngastrave kadastral, andaj edhe nga pretendimet ankimore nuk mund të vërtetohet një pretendim i tillë.

Aktgjykimi i Gjykatës Supreme,  Rev. nr. 126/2004, i datës 20.07.2005

Gjykata Supreme, duke vendosur sipas revizionit të paditësit, ka gjetur se i njëjti është i pabazuar, duke e vërtetuar kështu aktgjykimin e gjykatës së shkallës së dytë.

Në arsyetim të aktgjykimit ka theksuar se, gjykatat e instancave më të ulëta i kanë zbatuar drejtë dispozitat e procedurës kontestimore, dhe të drejtën materiale kur kanë gjetur se kërkesëpadia e paditësit është pjesërisht e bazuar. Në aktgjykimet e tyre gjykatat e instancave më të ulëta kanë dhënë arsye të mjaftueshme për faktet vendimtare të cilat i ka pranuar edhe Gjykata Supreme.

Ka shtuar se, sipas dispozitës së nenit 37 paragrafit 2 të Ligjit mbi Marrëdhëniet Themelore Pronësoro-Juridike, përcaktohet se: “pronari është i detyruar ta provojë të drejtën e pronësisë-shfrytëzimit, për të cilën kërkon kthimin e sendit”, andaj në rastin konkret paditësi nuk ka dhënë prova për vërtetimin e bazës juridike të pronësisë ose të shfrytëzimit të paluajtshmërisë, si dhe faktit se ½ e ngastrës kadastrale është pronë e të paditurit të katërt, dhe nuk kufizohet me pronën e paditësit nr     _, lë të nënkuptohet se paditësi nuk ka qenë në shfrytëzim

 

 

të paluajtshmërisë, andaj edhe dy gjykatat drejtë e kanë zbatuar të drejtën materiale.

Sa i përket thënieve në revizion se aktgjykimet përmbajnë shkelje thelbësore të dispozitave procedurale, mirëpo duke mos i sqaruar konkretisht se cilat janë ato shkelje, Gjykata Supreme në kuptim të dispozitave të nenit 386 të LPK-së, është kufizuar vetëm në shkeljet procedurale për të cilat kujdeset sipas detyrës zyrtare, e për të cilat ka vlerësuar se nuk ka pasur shkelje, andaj edhe thëniet në revizion janë të pabazuara, ndërsa sa i përket pretendimeve se gjykata e shkallës së parë nuk ka vepruar sipas dispozitës së nenit 377 të LPK-së, gjegjësisht nuk ka vepruar sipas vërejtjeve të Gjykatës së Qarkut Ac. nr. 190/2002, të datës 29.11.2002, të njëjtat pretendime i ka refuzuar si të pabazuara, për shkak se gjykata e shkallës së parë në tërësi ka vepruar sipas nenit 377 të LPK-së, ashtu që në procedurë përsëri është dëgjuar eksperti lidhur me parcelën kontestuese i cili ka deklaruar se kufiri në mes të ngastrës nr      , dhe nr       , është real dhe ky konstatim është në bazë të dokumentacionit komplet të DGjKP-së, i vitit 1962, andaj edhe thëniet në revizion për ndërprerjen e procedurës deri në kthimin e dokumentacionit nga Serbia janë të pabazuara.

 

Komente përmbledhëse të vendimeve të rastit:

Në këtë rast revizioni është parashtruar nga paditësi për pjesën e refuzuara të kërkesëpadisë dhe Gjykata Supreme e ka pranuar përfundimin e gjykatave të shkallëve më të ulëta se kërkesëpadia e paditësit në një pjesë të saj është e pabazuar për shkak se paditësi nuk ka arritur ta provoj se e mban pjesën e patundshmërisë për të cilat është refuzuar kërkesëpadia.

Gjykata Supreme e ka pranuar përfundimin e gjykatës së shkallës së dytë dhe të parë se gjendja faktike në këtë rast ka qenë përcaktuese për themelësinë e kërkesëpadisë për shkak se është provuar se pjesa në ngastrën për të cilën është refuzuar kërkesëpadia e paditësit, e mban i padituri, e po ashtu e njëjta është e regjistruar në emrin e tij si ½.

Përveç kësaj gjykata ka konstatuar se kadastri përshkrues nuk ka asnjë ndikim për të vendosur ndryshe në këtë çështje për shkak se kadastri përshkrues nuk përcakton masat e ngastrës kontestuese, respektivisht ngastrave kontestuese. Ky përfundim se kadastri përshkrues nuk ka ndikim në themelësinë e kërkesëpadisë por është gjendja faktike përcaktuese mbështetet në atë se kadastri përshkrues vetëm përcakton renditjen e ngastrave, pronarët, ndërsa sipërfaqja është paushall dhe jo e saktë.

 

 

Sipas dispozitave të LPK-së, baza juridike e kërkesëpadisë është element fakultativ dhe gjykata nuk është e lidhur për bazën e treguar në padi. Në rastin konkret pala paditëse nuk ka treguar një bazë të qartë sipas të cilës kërkon mbrojtje gjyqësore, në këtë rast vërtetimin e të drejtës së pronësisë, mirëpo pavarësisht kësaj gjykata e çështjes në bazë të provave të administruara dhe konstatimit të fakteve ka arritur në përfundim se themelësia e kërkesëpadisë nga faktet e treguara në padi nuk gjen mbështetje në asnjërën nga bazat për fitimin e të drejtës së pronësisë, dhe rrjedhimisht as mbi bazën e parashkrimit fitues, për shkak se është provuar se patundshmëria kontestuese është në posedim të palës së paditur.