Vërtetim i pronësisë në bazë të kontratës mbi shitblerjen

 

Vërtetim i pronësisë në bazë të kontratës mbi shitblerjen

 

Përshkrimi i rastit:

Paditësit R.D, N.G, e lindur D., dhe N.B, e lindur D, kanë paraqitur padi për vërtetimin e pronësisë, kundër të paditurës N.Th, me të cilën kanë kërkuar që të vërtetohet kontrata mbi shitblerjen e paluajtshmërisë nr , me kulturë arë e klasit të tretë, në sipërfaqe prej 0.22.53 ha, të lidhur në mes të paraardhësit (D.D),të paditësve, si blerës, dhe të paditurës si shitëse, dhe të detyrohet e paditura që t’ua njeh këtë të drejtë paditësve.

 

 

Aktgjykimi i Gjykatës Komunale C. nr. 341/2000, i datës 16.04.2001

Gjykata e shkallës së parë duke vendosur lidhur me kërkesëpadinë e paditësve, pas shqyrtimit dhe administrimit të provave ka ardhur në përfundim se e njëjta është e bazuar dhe ka vendosur:

“VËRTETOHET se me kontratën mbi shitblerjen e paluajtshmërisë të lidhur në mes të paraardhësit juridik të paditësve të tani të ndjerit D.D, ish nga Gjakova, si blerës në njërën anë, dhe të paditurës N.Th, e lindur Sh, si shitëse në anën tjetër, e legalizuar në gjykatën e atëhershme të Rrethit në , nën Leg. nr   , të datës 25.12.1961, shitësja i ka shitur blerësit parcelën nr    , me kulturë arë e klasit të III-të, në sipërfaqe prej 0.22.53 ha, KK                                                                                                             -Jashtë Qytet, dhe DETYROHET e paditura që t’ua njeh këtë të drejtë paditësve”

Gjykata në procedurën e provave të shqyrtimit kryesor ka administruar provat relevante dhe atë: bëri shikimin e kontratës së shitblerjes Leg. nr                                                                , të datës 25.12.1961; librin origjinal të legalizimit të kontratave të kësaj gjykate të vitit 1961; historiatin e paluajtshmërisë kontestuese të datës 04.01.2001; ekspertizën e gjeodezisë; dokumentacionin e procedurës administrative të Drejtorisë Komunale të Gjeodezisë në Gjakovë; deklaratën e dhënë nga ana e T.Sh; konstatimin e neuropsikiatrit; dhe dëgjimin e dëshmitarëve.

Në arsyetim të aktgjykimi ka theksuar se paraardhësi i paditësve me anë të kontratës së lidhur me të paditurën, ka blerë parcelën nr        , në sipërfaqe prej

0.22.53 ha, fleta poseduese nr     _KK            mirëpo në kontratë gabimisht është shënuar emri i parcelës tjetër nr      , dhe që kjo kontratë është vërtetuar me vendim të plotfuqishëm të Drejtorisë Komunale të Gjeodezisë, në . Ka shtuar se nga dëgjimi i dëshmitarëve është vërtetuar saktë vendi se ku ndodhet paluajtshmëria - objekt i kontratës së shitblerjes. Tutje ka theksuar se e paditura dhe interventja në vitin 1993, në bazë të aktvendimit të trashëgimisë janë shpallur trashëgimtar të parcelës nr , në sipërfaqe prej 0.29.96 ha, e cila ndodhet në vendin e quajtur “   _”, parcelë kjo e evidentuar gabimisht në kontratën e lidhur në mes paraardhësit të paditësve dhe të paditurës. Ka shtuar se si është e mundur që e paditura t’ia ketë shitur këtë parcelë paraardhësit të paditësve, dhe për të njëjtën ta kryejë edhe trashëgiminë, andaj rrjedh edhe përfundimi se paraardhësi i paditësve e ka blerë parcelën nr    , në sipërfaqe prej 0.22.53 ha, dhe jo atë nr     , me sipërfaqe prej 0.29.96 ha, për shkak se me rastin e lidhjes së kontratës është bërë gabim teknik vetëm në numrin e parcelës, andaj sipërfaqja e shënuar në kontratë i përket parcelës nr        .

 

 

Gjykata ka arsyetuar se meqenëse baza e kërkesëpadisë është vërtetimi i faktit se cilën parcelë e ka blerë paraardhësi juridik i paditësve në vitin 1961, atëherë është e panevojshme që të lëshohet hollësisht në pësimet e ndërrimeve kadastrale dhe ndarjet tjera të parcelës kontestuese pas vitit 1961, si vit i legalizimit të kontratës, duke theksuar vetëm atë se në vitin 1963, parcela nr. 4406/3, pëson ndarje duke

u formuar parcelë e re me numër  

, me ç’rast parcela nr. 4406/3, mbetet në

sipërfaqe prej 0.11.54 ha, e evidentuar në emër të paraardhësit të paditësve, ndërsa pjesa tjetër i bashkëngjitet parcelës së re nr _, duke kaluar kështu në posedim të ish ushtrisë Jugosllave. Tutje ka theksuar se në vitin 1984, tërë parcela nr        , në bazë të kontratës Leg. nr kalon në emër të paditëses N.B, e lindur D, ndërsa në vitin 1988, kalon në posedim të Y.B dhe G.B, të cilët pastaj ia shesin N.R, mirëpo meqenëse dokumentacioni kadastral ishte vjedhur nga okupatori serb, ka theksuar se Drejtoria Komunale e Gjeodezisë nuk ka qenë në gjendje që të sqarohet se në cilin vit është kryer shitblerja, por vetëm dihet se tani parcela nr     , në sipërfaqe prej 0.11.54 ha, evidentohet në emër të N.R, i cili ka ndërtuar edhe shtëpi banimi në këtë paluajtshmëri.

Lidhur me pretendimet e të paditurës dhe intervientes në anën e të paditurës, se e paditura asgjë nuk i ka shitur paraardhësit të paditësve, gjykata këto pretendime nuk i kishte marrë për bazë, me arsyetim se nga provat e nxjerra është vërtetuar e kundërta, dhe po ashtu edhe nga dëgjimi i dëshmitarëve, dhe nga dëshmia e xhaxhait të të paditurës, është vërtetuar se e paditura ia ka shitur paraardhësit të paditësve paluajtshmërinë lëndore. Ndërsa sa i përket propozimit të të paditurës që të bëhet ekspertiza e grafologjisë lidhur me vërtetimin e nënshkrimit, të njëjtin propozim gjykata e kishte refuzuar me arsyetim se është parim qenësor që para se të nënshkruhet kontrata në gjykatë bëhet së pari verifikimi i identitetit të kontraktuesve, dhe pastaj nënshkruhet, dhe vërtetohet në prezencën e palëve kontraktuese. Për fund, ka shtuar se shkresat e kontratës mbi paluajtshmërinë nuk gjenden në arkivin e gjykatës, mirëpo kjo nuk bie në dyshim ekzistimin e kësaj kontrate, pasi që nga libri i legalizimeve të kontratave të kësaj gjykate të vitit 1961, vërtetohet se kontrata është legalizuar nga kjo gjykatë, dhe e njëjta ka hyrë në jetë pranë Drejtorisë Komunale të Gjeodezisë, në           .

 

Aktgjykimi i Gjykatës së Qarkut, Ac. nr. 290/2001, i datës 11.07.2001

Gjykata e Qarkut, si gjykatë e shkallës së dytë pas vlerësimit të pretendimeve ankimore lidhur me aktgjykimin e atakuar, kishte gjetur se ankesa e të paditurës është e pabazuar, duke e vërtetuar kështu aktgjykimin e shkallës së parë. Ka shtuar se aktgjykimi i atakuar nuk është i përfshirë në shkelje esenciale të

 

 

dispozitave të procedurës kontestimore, për të cilat gjykata kujdeset sipas detyrës zyrtare, dhe as atyre të pretenduara në ankesë, pasi që gjykata e shkallës së parë nga provat e administruara ka vërtetuar tërësisht dhe në mënyrë të drejtë gjendjen faktike, duke krijuar një pasqyre reale të gjendjes së çështjes, e cila nuk vihet në dyshim me pretendimet ankimore. Po ashtu, nga kjo gjendje e konstatuar faktike, është aplikuar po ashtu në mënyrë të drejtë edhe e drejta materiale duke dhënë arsye bindëse dhe juridike, të cilat si të ligjshme dhe të rregullta i ka pranuar edhe gjykata ankimore.

Pretendimet ankimore të të paditurës se nuk ka lidhur kontratë mbi shitblerjen dhe nuk është as nënshkrimi i saj, dhe se babai i saj ia ka falur sipërfaqen prej 8 ari, paraardhësit të paditësve, ka shtuar se këto pretendimet janë irrelevante për të vendosur ndryshe, pasi që nuk kanë mbështetje ligjore dhe as logjike, andaj edhe aktgjykimi i gjykatës së shkallë së parë pranohet në tërësi nga gjykata e shkallës së dytë, si vendim i drejtë dhe i ligjshëm.

 

Aktgjykimi i Gjykatës Supreme,  Rev. nr. 63/2001, i datës 18.12.2001

Gjykata Supreme duke vendosur sipas revizionit të të paditurës, ka gjetur se i njëjti është i pabazuar, duke e vërtetuar kështu aktgjykimin e gjykatës së shkallës së dytë.

Në arsyetim të aktgjykimit ka theksuar se e paditura në revizion vetëm në mënyrë të përgjithësuar ka thënë se aktgjykimet e gjykatave të instancave më të ulëta përmbajnë shkelje esenciale të dispozitave të procedurës kontestimore, duke mos i sqaruar më konkretisht se cilat janë ato, andaj gjykata duke u bazuar në nenin 386 të LPK-së, ka arsyetuar se aktgjykimi i shkallës së dytë, por edhe ai i shkallës së parë nuk përmbajnë shkelje esenciale për të cilat gjykata kujdeset sipas detyrës zyrtare, duke potencuar se me aktgjykimin e gjykatës së shkallës së dytë janë dhënë arsye të mjaftueshme lidhur me pretendimet e të paditurës të paraqitura edhe në revizion, ndërsa sa i përket pretendimeve ankimore të të paditurës lidhur me vërtetimin e gjendjes faktike, ka arsyetuar se këto pretendimet nuk janë vlerësuar nga kjo gjykatë, pasi që në kuptim të nenit 385, paragrafit 3 të LPK-së, nuk mund të paraqitet revizioni për konstatim të gabuar dhe jo të plotë të gjendjes faktike

 

Komente përmbledhëse të vendimeve të rastit:

Rasti i përshkruar më sipër është i rëndësishëm për shkak se, objekt kontesti është vërtetimi se me kontratën e shitblerjes të lidhur në mes të palës paraardhëse

 

 

juridike të paditësve në cilësinë e blerësit, dhe të paditurës si shitëse, e legalizuar në gjykatë në vitin 1961, shitësi i ka shitur blerësit parcelën nr _, dhe jo parcelën e cila figuron në kontratën në fjalë.

Është e njohur se në praktikën gjyqësore nuk lejohet vërtetimi i ekzistimit të faktit, por lejohet vërtetimit i ekzistimit të marrëdhënies juridike civile, andaj në rastin konkret çështja është zhvilluar mbi këtë logjikë, se në çështjen kontestuese objekt kontesti ka qenë vërtetimit i ekzistimit të marrëdhënies juridike civile. Në rastin konkret, përfundimin e gjykatës së shkallës së parë me të cilin është aprovuar kërkesëpadia dhe është vërtetuar se me kontratën e shitblerjes është bërë shitblerja e ngastrës nr          , e ka pranuar edhe gjykata e shkallës së dytë dhe rrjedhimisht edhe Gjykata Supreme, për shkak se me provat e administruara është provuar në tërësi se me rastin e përpilimit të kontratës gabimisht është shënuar ngastra e cila ka qenë objekt i shitblerjes.

Me rëndësi për praktikën gjyqësore është që në rastet e kërkesave të natyrës së tillë gjykatat të kenë kujdesin e duhur, që objekt kërkesëpadie të mos jetë vërtetimi i faktit.