Mos e humbni këtë fjalim të Charlie Chaplinit. Eshtë më emocionuesi!

Njohuritë tona na kanë bërë cinikë. Zgjuarsia jonë na ka bërë të ashpër dhe të pasjellshëm. Ne mendojmë shumë dhe ndiejmë pak. Më shumë se për makineri, ne kemi nevojë për humanizëm. Më shumë se për zgjuarsi, ne kemi nevojë për mirësi dhe xhentilesë. Pa këto cilësi, jeta do të jetë e dhunshme dhe ne të gjithë do të jemi të humbur…

 Në fjalimin e tij të fundit në filmin “Diktatori i madh”, Charlie Chaplin tha një sërë fjalish, të cilat mbeten aktuale edhe në ditët e sotme. Më poshtë do të keni mundësi të lexoni një pjesë të fjalimit të tij që do t’ju përlotë.

“Më falni, por unë nuk dua të jem një perandor. Kjo gjë nuk i përket interesave të mia. Unë nuk dua të urdhëroj dhe as të mposht të tjerët. Unë dua t’i ndihmoj të tjerët – të gjithë nëse është e mundur – hebrenjtë, xhentilët, personat e bardhë, personat me ngjyrë. Ne të gjithë duam ta ndihmojmë njëri-tjetrin. Kështu funksionojnë qeniet njerëzore. Ne duam të jetojmë me lumturinë e njëri-tjetrit, dhe jo me mjerimin e njëri-tjetrit. Rruga e duhur e jetës mund të jetë e lirë dhe e bukur, por ne kemi humbur rrugën.

Lakmia ka pushtuar shpirtrat e njerëzve, ka rrethuar botën me urrejtje dhe na ka shtyrë ne në mjerim dhe gjakderdhje. Ne kemi ecur drejt zhvillimit, por duke kyçur veten tonë brenda. Makinat që na japin bollëk, na kanë lënë në mjerim. Njohuritë tona na kanë bërë cinikë. Zgjuarsia jonë na ka bërë të ashpër dhe të pasjellshëm. Ne mendojmë shumë dhe ndiejmë pak. Më shumë se për makineri, ne kemi nevojë për humanizëm. Më shumë se për zgjuarsi, ne kemi nevojë për mirësi dhe xhentilesë. Pa këto cilësi, jeta do të jetë e dhunshme dhe ne të gjithë do të jemi të humbur…

Aeroplani dhe radioja na kanë afruar me njëri-tjetrin. Natyra e vërtetë e këtyre shpikjeve thërret për mirësinë tek ne – thërret për vëllazëri – thërret për bashkim. Edhe tani zëri im po arrin në veshët e miliona njerëzve të dëshpëruar dhe atyrë që mund të më dëgjojnë, u thëm – Mos u dëshpëroni. Mjerimi që gjendet mes nesh, është pasojë e lakmisë, e zemërimit të njerëzve që i tremben progresit të humanizmit. Urrejtja e njerëzve do të kalojë, diktatorët do të vdesin dhe fuqia që ata morën prej njerëzve, do t’u kthehet njerëzve.

Ju keni fuqinë të krijoni lumturinë. Ju, njerëz, keni fuqinë ta bëni këtë jetë të lirë dhe të bukur, ta bëni këtë jetë një aventurë të mrekullueshme”.